องค์ประกอบทางเคมีของเหล็กเหนียวประกอบด้วยธาตุหลัก 5 ชนิด ได้แก่ คาร์บอน ซิลิคอน แมงกานีส กำมะถัน และฟอสฟอรัส สำหรับงานหล่อบางประเภทที่มีข้อกำหนดพิเศษเกี่ยวกับโครงสร้างและประสิทธิภาพ จะมีธาตุผสมผสมอยู่เล็กน้อยด้วย ซึ่งแตกต่างจากเหล็กหล่อสีเทาทั่วไป เหล็กเหนียวจะต้องมีธาตุทรงกลมตกค้างอยู่เล็กน้อยเพื่อให้กราไฟต์เกิดการทรงกลม เราผลิตเหล็กเหนียวหลากหลายประเภทงานหล่อสำหรับรถบรรทุกญี่ปุ่นและยุโรป, เช่นตัวยึดสปริง, ห่วงสปริง,สปริงพินและบูชสปริง.
1. หลักการคัดเลือกคาร์บอนและคาร์บอนเทียบเท่า: คาร์บอนเป็นธาตุพื้นฐานของเหล็กเหนียว คาร์บอนสูงช่วยในกระบวนการกราไฟต์ อย่างไรก็ตาม ปริมาณคาร์บอนสูงจะทำให้กราไฟต์ลอยตัว ดังนั้น ขีดจำกัดสูงสุดของคาร์บอนเทียบเท่าในเหล็กเหนียวจึงยึดตามหลักการที่ว่ากราไฟต์ไม่ลอยตัว
2. หลักการคัดเลือกซิลิคอน: ซิลิคอนเป็นธาตุกราไฟต์ที่มีความแข็งแรง ในเหล็กดัด ซิลิคอนไม่เพียงแต่ช่วยลดแนวโน้มการเกิดคราบขาวและเพิ่มปริมาณเฟอร์ไรต์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ยังมีบทบาทในการปรับปรุงคลัสเตอร์ยูเทคติกและปรับปรุงความกลมของทรงกลมกราไฟต์อีกด้วย
3. หลักการคัดเลือกแมงกานีส: เนื่องจากปริมาณกำมะถันในเหล็กเหนียวนั้นต่ำมากอยู่แล้ว จึงไม่จำเป็นต้องใช้แมงกานีสมากเกินไปเพื่อทำให้กำมะถันเป็นกลาง บทบาทของแมงกานีสในเหล็กเหนียวจึงอยู่ที่การเพิ่มเสถียรภาพของเพิร์ลไลต์เป็นหลัก
4. หลักการคัดเลือกฟอสฟอรัส: ฟอสฟอรัสเป็นธาตุที่เป็นอันตราย มีความสามารถในการละลายต่ำมากในเหล็กหล่อ โดยทั่วไป ยิ่งปริมาณฟอสฟอรัสในเหล็กดัดต่ำเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น
5. หลักการคัดเลือกกำมะถัน: กำมะถันเป็นธาตุที่มีลักษณะเป็นทรงกลม มีความสัมพันธ์ที่ดีกับแมกนีเซียม ธาตุหายาก และธาตุทรงกลมอื่นๆ การมีกำมะถันอยู่จะกินธาตุทรงกลมในของเหลวเฟอร์โรจำนวนมาก ส่งผลให้เกิดแมกนีเซียมและซัลไฟด์ของธาตุหายาก ทำให้เกิดตะกรัน รูพรุน และข้อบกพร่องในการหล่ออื่นๆ
6. หลักการคัดเลือกองค์ประกอบทรงกลม: เพื่อให้แน่ใจว่ามีคุณสมบัติเป็นทรงกลม ปริมาณแมกนีเซียมและแร่ธาตุหายากที่เหลืออยู่ควรอยู่ในระดับต่ำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แมกนีเซียมและแร่ธาตุหายากที่เหลืออยู่มากเกินไปจะทำให้ปากของเหลวเหล็กมีสีขาวมากขึ้น และจะส่งผลต่อคุณสมบัติเชิงกลของชิ้นงานหล่อเนื่องจากการแยกตัวที่ขอบเกรน
เวลาโพสต์: 4 ก.ค. 2566
